De “zout” (elementaire) analyse van verschillende biotoopwateren kan aan de perfectionisten onder ons worden overgelaten. Ze zijn niet zo belangrijk, tenzij je RO-water of gedestilleerd water gebruikt.
RO Water
RO-water (omgekeerde osmose) heeft doorgaans wat toevoeging van zout nodig. Dit is om zoetwatervissen de osmotische druk te geven waarmee ze de kalium- en natriumzouten die ze nodig hebben in hun lichaam kunnen houden. Zeer zelden is er leidingwater dat de samenstelling van RO-water heeft en moet worden gecorrigeerd.
De manier om dit te bepalen is door het totaal aan opgeloste vaste stoffen (TDS). Totaal opgeloste vaste stoffen kunnen worden gemeten met kleine goedkope elektronische meters. Als de TDS lager is dan 50, heeft het water waarschijnlijk wat zout nodig. Merk op dat RO-membranen in de loop van de tijd minder presteren. Dus als de TDS NIET minder is dan 60 hoeft men helemaal geen zout toe te voegen. Als men alleen een meter heeft die microseimens meet, vermenigvuldig dan microseimens (EC (μS/cm)) met 0,55 om een geschat ppm TDS (natriumchloride)-equivalent te krijgen.
For reference average TDS values are: 7 mg/l (ppm) for rainwater and 118 mg/l (ppm) for a typical river water. Blackwaters in Northern South America are roughly 20 to 30 mg/l (ppm). Most fish not from the blackwater will have a difficult time in Blackwater because of this.
0,38 gram zout is 1 ppm in een tank van 100 gallon (379 liter). Om 50 ppm (50 TDS) zout te krijgen heeft men 19 gram in 100 gallons nodig. Dat is ongeveer 5 gram zout in 25 gallons (94.6 liter). Een theelepel is ongeveer 5 gram zout.
Als men RO-water of zeer zacht (<50 TDS) kraanwater heeft, is het een goed idee om eenvoudig een afgestreken theelepel keukenzout per 10 gallons (37.9 liter) ververst water toe te voegen. Als dit aan gedestilleerd water wordt toegevoegd, ontstaat een TDS van ongeveer 120. Merk op dat het een mythe is dat keukenzout slecht is voor vissen. Het toegevoegde antiklontermiddel is een kleine hoeveelheid van een onschadelijke chemische stof, net als het jodide. Stelt men nu werkelijk voor dat een zoutsoort die iedereen op aarde constant eet, vissen gaat vergiftigen?
Deze zouttoevoeging is zeer flexibel. Men kan tafelzout, aquariumzout, zuiveringszout, Epsom-zout of een mix van allemaal toevoegen. Het belangrijkste is om de TDS boven de 50 te krijgen. Welk "zout" wordt gebruikt, is niet van belang.
Een andere zeer gemakkelijke manier om RO-water te behandelen, is door simpelweg wat gemalen koraal in een zak aan het filter toe te voegen. Dit heeft als bijkomend voordeel dat het water wordt gebufferd tot een zeer goede pH van 7,6 tot 7,9. Ik doe dit graag in al mijn tanks, ook al gebruik ik geen RO-water.
Als alternatief, als iemand een echte voorstander is van perfectie, tel dan het volgende bij elkaar op:
- 10 gram Epsom-zouten (magnesiumsulfaat)
- 10 gram calciumsulfaatdihydraat (gemakkelijk verkrijgbaar bij Amazon)
- 5 gram tafelzout (natriumchloride)
- 5 gram zuiveringszout (natriumbicarbonaat)
Goed mengen. Voeg een afgestreken theelepel van dit mengsel toe per 10 gallons (37,9 liter) liter RO-water.
Dit is totaal onnodig. Maar het is gemakkelijk te doen, erg goedkoop en heeft geen nadelen. Velen doen het graag in hun aquarium, ongeacht de samenstelling van het leidingwater dat ze gebruiken. Dit is prima en doet geen enkele vis pijn. Deze compositie is veel beter (en VEEL goedkoper) dan het gebruik van commerciële zouten.
Gedistilleerd water
Gedestilleerd water is ultrapuur water zonder zouten erin. Het is dodelijk voor vissen. Als een vis in een bak met gedestilleerd water wordt gedaan, zal het gedestilleerde water al het zout uit het lichaam van de vis trekken. Aangezien vissen een zoutgehalte in hun lichaam nodig hebben dat ongeveer een vijfde van het zoutgehalte in zeewater bedraagt, zullen de vissen snel sterven. Gedestilleerd water MOET een bepaalde hoeveelheid zout bevatten. Twee theelepels keukenzout per 25 gallons (94.6 liter). Je kunt ook de bovenstaande formule gebruiken.
Onthard water
Er is een mythe dat onthard water vissen zal doden. Sommige vissen hebben voor een optimale groei wat calcium en magnesium uit hun water nodig via hun kieuwen. Als ze in water worden gezet zonder calcium of magnesium (minder dan 2 ppm of een tiende van een graad van algemene hardheid), lijden ze aan een iets langzamere groei omdat ze al hun calcium en magnesium uit hun voedsel moeten halen. Maar ze zijn niet ongezond of sterven niet.
Zouten in biotopen
Normaal gesproken hoeft men voor geen enkele zoetwatervissoort de zoutsamenstelling van het water te veranderen. Zolang er wat zout in zit, doen de meeste vissen het heel goed. Maar voor het geval je een perfectionist bent, zijn hier de typische zoutconcentraties die in natuurlijke wateren worden aangetroffen voor verschillende soorten vis:
| het Malawimeer | |
|---|---|
| Natrium | 21ppm |
| Potassium | 6 ppm |
| Calcium | 18ppm |
| Magnesium | 6 ppm |
| Carbonaat | 75ppm |
| Chloride | 4ppm |
| sulfaat | 4ppm |
| Fosfaat | 20ppm |
| TDS | 130-140 |
| Gemeenschapsaquarium | |
|---|---|
| Natrium | 5-15ppm |
| Potassium | 2-4ppm |
| Calcium | 7-12ppm |
| Magnesium | 2-5ppm |
| Carbonaat | 10-30ppm |
| Chloride | 2-10ppm |
| sulfaat | 1-5ppm |
| Fosfaat | spoor |
| TDS | 70-200 |
| Zwart Water | |
|---|---|
| Natrium | 1ppm |
| Potassium | spoor |
| Calcium | 3ppm |
| Magnesium | 1ppm |
| Carbonaat | 0-2ppm |
| Chloride | 8ppm |
| sulfaat | 3ppm |
| Fosfaat | spoor |
| TDS | 40-60 |
Merk op dat er allerlei mythen rond zouten bestaan. Zo zullen sociale media je vertellen dat je levendbarende dieren in water met toegevoegd zout moet houden. Levendbarenden doen het prima in bijna elke zoutconcentratie en moeten worden beschouwd als gemeenschapsvissen.
TDS of "Totaal opgeloste vaste stoffen"
Er zijn enkele websites die ingaan op de hoeveelheid zouten in het water, zoals bepaald door metingen van de totale hoeveelheid opgeloste vaste stoffen (TDS). Ze zeggen dat als je een vis uit water haalt met een TDS van 50 (50 ppm) en hem in water zet zoals het water van het Tanganyikameer, dat 300 TDS (300 ppm is), de vis zal lijden en zal sterven in een paar dagen. Ze zeggen dat dit komt door "osmoregulerende shock".
Klinkt goed, want een sprong van 50 naar 300 is natuurlijk erg belangrijk, toch? Fout. De cellen in de kieuwen van een vis hebben een TDS van 9.000 (9.000 ppm), wat van 50 tot 300 een onbeduidende sprong maakt. En de celwanden van alle dieren hebben iets dat een "bi-lipidenlaag" wordt genoemd, die zeer effectief is in het buitenhouden van alles wat ionisch is, zoals zouten. Dus zelfs als je van 50 naar 1000 gaat, gaat een vis niet dood.
Zoutgehaltes die veel hoger zijn dan 1.000 worden vaak gebruikt om uitwendige parasieten op vissen te doden zonder de vissen te beschadigen. Zoutbaden worden vaak gebruikt om vissen te behandelen met de zoutconcentratie van zeewater, of 35.000 ppm.
Het identificeren van "totaal opgeloste vaste stoffen" als "milligram per liter" of "delen per miljoen" is eigenlijk enigszins dubbelzinnig. De meting zou "totaal opgelost zout" moeten heten, aangezien dat is wat een TDS-meter meet. Als men een liter water verdampt en het resterende residu weegt, kan men de werkelijke TDS berekenen. Maar "TDS" in een aquarium wordt normaal gesproken gemeten door de geleidbaarheid te meten. Dit kan iets andere resultaten geven.
Dit is alleen nauwkeurig als de enige "vaste stof" in het water natriumchloride is. TDS is een maat voor de elektrische geleidbaarheid van zo'n oplossing van natriumchloride. Als het zout magnesiumsulfaat is of als de vaste stof zoiets is als humusachtige stoffen (dit zijn niet-geleidende opgeloste stoffen), kunnen de cijfers afwijken. Dus TDS is slechts een ruw getal, vooral in zoet water. Maar aangezien TDS immaterieel en onbelangrijk is, wat maakt het uit?
Een te "hoge" TDS?
Ik zie vaak opmerkingen als "Mijn kraanwater is waardeloos met 700 TDS. Hoeveel RO-water moet ik gebruiken om het in lijn te brengen?Het antwoord is simpel: “Geen”. Het meeste kraanwater om te drinken is prima voor vissen, inclusief water met TDS's tot 1.000 ppm.
Ik vind het altijd interessant dat de gangbare praktijk van het toevoegen van twee tot vier eetlepels zout per 10 gallon (37,9 liter) aan een aquarium algemeen wordt aanvaard als een "algemeen tonicum dat zeer gunstig is voor alle vissen". Dit is een niveau van 600 tot 1.200 TDS. Hoewel deze praktijk niet effectief is (het is geen "algemeen tonicum"), is het een ongevaarlijke praktijk en schaadt het de vissen niet. Zolang de pH lager is dan 8,6 zullen de meeste volwassen vissen het prima doen bij zelfs 1.000 TDS.
De mythe dat Amazonevissen gevoelig zijn voor zout
Eén ding moet hier worden opgemerkt. Velen geloven dat corydoras en andere Amazonevissen gevoelig zijn voor zout. Dit is gewoon een mythe. Een zeer goed uitgevoerde studie aan de Universiteit van North Carolina bewees dat zout niet schadelijk is voor corydoras ("Salt Tolerance in the Callichthyid Catfish (Corydoras aeneus)”, Murphy en Lewbart, 2003). Ze brachten het zoutgehalte naar 2.000 ppm zonder problemen te zien in corydoras. Dit niveau van 2.000 werd bevestigd op drie soorten corydoras door Mol (“Effects of salinity on distribution, growth and survival of three neotropical armoured catfishes”, (Siluriformes—Callichthyidae)”, Jan H. Mol, 1994)
Seachem Equilibrium en Cichlid Lake Salt
Er is een Seachem-product genaamd "Equilibrium" om zouten weer toe te voegen aan RO-water in zoetwatertanks. Dit product is kaliumsulfaat, calciumsulfaat, magnesiumsulfaat, ijzersulfaat, mangaansulfaat. IJzer en mangaan zijn slechts in zeer kleine hoeveelheden aanwezig. Dit is een behoorlijke toevoeging voor het toevoegen van zout, maar waarom het geld betalen als het niet nodig is. Tafelzout of een van de mengsels op deze pagina werken net zo goed en kosten VEEL minder.
Er is nog een Seachem-product genaamd "Cichlid Lake Salt". Let op in de bovenstaande grafiek de lage hoeveelheid chloride in het water van het Malawimeer (lager dan de Amazone!). Veel mensen denken dat de vissen uit het Malawimeer van zout houden (natriumchloride). Dit is niet waar. Seachem "Cichlid Lake Salt" bestaat grotendeels uit chloriden, dus waarom zou men het gebruiken met Lake Malawi vissen?
Malawisch water
Zouten, pH, TDS, buffering (KH) of hardheid (GH) zijn simpelweg niet erg belangrijk in het Malawi aquarium.
Maar als je een perfectionist bent en een Malawi aquarium hebt, kun je het volgende bij elkaar doen:
- 3 gram zoutvervanger (kaliumchloride)
- 10 gram Epsom-zouten (magnesiumsulfaat)
- 10 gram calciumsulfaatdihydraat (gemakkelijk verkrijgbaar bij Amazon)
- 20 gram zuiveringszout (natriumbicarbonaat)
Goed mengen. Voeg twee theelepels toe per tien gallon (37.9 liter) RO of neutraal zacht water. Dit zou na ongeveer een week ongeveer een pH van 7,6 tot 7,9 moeten opleveren. Dit dupliceert de waterchemie van het Malawimeer zeer nauwkeurig. Er is geen objectieve wetenschap die deze toevoeging rechtvaardigt. Maar het is gemakkelijk te doen, snel effectief, erg goedkoop en heeft geen nadelen. Het buffert en stabiliseert het aquarium veel beter dan zoiets als "Malawi Buffer" of "Lake Salt" en is veel goedkoper.
Merk op dat de gemakkelijkste en meest effectieve toevoeging die men kan doen om Lake Malawi-water te dupliceren, is om simpelweg per 10 gallons (37.9 liter) toe te voegen:
- 2 theelepels zuiveringszout (natriumbicarbonaat)
De Epsom-zouten en Gips van Parijs veroorzaken witte aanslag op de waterlijn van een aquarium en zijn ongewenst. De toevoeging van kalium is meestal ook niet nodig.
In deze link wordt dieper ingegaan op de vissen van het Malawimeer:
English 
Dutch