Most municipal water supplies in the developed world use chlorine to make the water safe to drink. The author spent several weeks close to death after brushing his teeth with poorly chlorinated water from a municipality in the “undeveloped” world, so he will tell you chlorination is a very good and necessary thing.
Chloor verwijderaars of "conditioners"
Mijn aanbeveling met conditioners is eenvoudig:
.
Koop UITSLUITEND conditioners waarop "natriumthiosulfaat" op de fles in de ingrediëntenlijst staat. Gebruik dan 5X de aanbevolen dosering.
.
Als het kraanwater chloor of chlooramine bevat, kan het water worden behandeld met een conditioner in de waterverversingsemmer. Daarna kan het aan het aquarium worden toegevoegd. Als alternatief kan de conditioner aan de tank worden toegevoegd voordat het water wordt toegevoegd. Dosering dient gebaseerd te zijn op de hoeveelheid verschoon water. De hoeveelheid moet NIET worden berekend op basis van de tankinhoud.
Wanneer een in het watersysteem chloramine wordt gebruikt, moeten de chloorpulsen frequent zijn. Afhankelijk van de waterkwaliteit kan dit zo vaak als wekelijks zijn. Dit is de reden waarom sommige leveranciers van conditioners vijf keer het niveau van conditioner voor chlooramines aanbevelen dan voor chloor wordt gebruikt.
Merk op dat voor discussie doeleinden chloor en chlooramine identiek zijn. Alle conditioners die chloor neutraliseren, neutraliseren ook chlooramine met dezelfde efficiëntie. Er zijn slechts enkele subtiliteiten over de behandeling van chlooramines (die te maken hebben met de ammoniak in de chlooramine) die een aparte bespreking vereisen.
This article goes into chlorination in some depth. It is only for the real nerds in the hobby, people like the author.
Level of Chlorine to Expect
Chlorination is not a simple “add chlorine” and walk away proposition. Water treatment plants typically aim for a MINIMUM of 0.5 parts per million (ppm) of chlorine. Chlorine gas kills bacteria by oxidation. The problem with chlorine is that it doesn’t stop there. Chlorine continues to oxidize the nitrogenous organic matter in the dead bacteria (and dead algae) over time.
As a result, a water treatment facility may have to add 3 parts per million chlorine to achieve a chlorine level of 0.5 parts per million in lines miles away from the treatment plant. So, depending on your location, you can have widely varying levels of chlorine in your water.
Chloorpuls gebeurtenissen
Wanneer men het water ververst met chloorwater en conditioner, is er een serieus probleem dat alle vissen in een aquarium zeer snel kan doden, van seconden tot dagen. "Normale" chloreringsniveaus zijn 0,5 tot 2 delen per miljoen (ppm) chloor. De meeste chloor "neutralisatoren" en behandelingen neutraliseren tussen 1,0 en 2 ppm chloor.
Hier is een relevante opmerking op deze website:
“Een kleinigheidje waarvan ik hoop dat het mijn medehobbyist zal helpen
Ik heb gemerkt dat mijn water uit de kraan slecht ruikt (zoals chloor). De eerste keer dat ik een waterverversing deed nadat ik dit had gedaan. Ik moest mijn dechlorinaat opnieuw doseren om op nul te komen. Ik gebruik een zwembadtestkit om mijn water te controleren voordat ik het in de tank pomp. Ik vul een ton van 120 liter en dechloreer deze voor mijn waterverversing.
Ik kreeg vandaag deze mail:
Beste Cal Water-klant:
Sommige klanten van Cal Water kunnen tijdelijk een andere smaak en geur van hun water ervaren als gevolg van stijgende temperaturen en algen in de rivier de Kern, waaruit we water halen. We behandelen het water om het veilig te gebruiken en te drinken. Hoewel onaangenaam, kunt u er zeker van zijn dat de smaak en geur alleen esthetische kwesties zijn; we controleren de waterkwaliteit nauwgezet en uw water blijft voldoen aan de all federale en staatsnormen die zijn opgesteld om de volksgezondheid te beschermen.
In de tussentijd kun je een open kan water in de koelkast zetten, waardoor de geur sneller vervliegt. Als het niet duidelijk is of als u zich zorgen maakt, neem dan contact met ons op.”
Waterleveranciers zullen normaal gesproken periodiek tot 4 ppm vrij chloor behandelen. Dit is wat vaak een "chloorpuls" of een "chloorkogel" wordt genoemd. De 4 ppm vrij chloor of chlooramine is het maximum dat is toegestaan volgens de EPA-regels.
Het merendeel van de watervoorraden in de VS wordt momenteel behandeld met chlooramine, chloor gecombineerd met ammoniak. De stikstof in de ammoniak voedt onschadelijke soorten bacteriën die een "biofilm" vormen op het oppervlak van de waterleidingen. Wanneer deze biofilm een bepaalde dikte bereikt, zullen "slechte" pathogene bacteriën zich onder de biofilm kunnen voortplanten.
De leidingen worden dus behandeld met 3 tot 4 ppm chloor om de biofilms te verwijderen. Met nieuwe regelgeving kan dit zelfs eenmaal per week. Soms gaat dit gepaard met wat men noemt "lijnspoeling", waarbij brandkranen worden geopend. Hetzelfde niveau van chloor kan worden gebruikt wanneer het water een vieze smaak heeft door algen in de watertoevoer.
Merk op dat een soortgelijk probleem zich kan voordoen wanneer men bronwater heeft. Bronwater bevat doorgaans geen chloor, maar het kan zeer weinig zuurstof en/of zeer veel koolstofdioxide bevatten. Deze twee doden enorme vissen, net als chloorpulsen.
Omdat sterfgevallen als gevolg van "chloorpulsen", lage zuurstof en kooldioxide heel vaak verkeerd worden gediagnosticeerd, is dit de bron van veel mythes over het houden van vissen. Enkele van die mythes zijn:
- Grootschalige waterverversingen (40% tot 95%) doden veel vissen.
- Ammoniak- of nitrietpieken doden snel veel vissen
- Hele tanks met vissen kunnen worden geëlektrocuteerd
- Water verversen met water, zelfs een paar graden verschil met het aquariumwater, zal de vissen "schokken" en ze doden.
- Het verversen van water met water met een andere pH, GH of KH zal de vissen “schokken” en doden.
.
Dit zijn ALLEMAAL slechts mythen en zijn gewoon niet waar
.
We gaan hieronder dieper in op elk van deze mythen.
Er zijn verschillende dingen die van de ene op de andere dag veel vissen kunnen doden. Een vastzittende verwarming, een stroomstoring die de beluchting in een zwaar bezet aquarium stopt, of zelfs een bacteriële infectie kan het veroorzaken. Maar als er vlak voor de sterfgevallen een waterverversing was, zal een chloorpuls, weinig zuurstof of veel koolstofdioxide de moordenaar 99% van die tijd zijn.
Als je vissen in stress hebt vanwege een chloorpuls, begrijp dan dat het teveel aan chloor in het filter van de meeste tanks binnen enkele minuten tot enkele uren wordt geneutraliseerd. Het heeft dus weinig zin om te proberen de vissen te redden door uren na de waterverversing meer conditioner toe te voegen.
De beste behandeling voor door chloor beschadigde vissen is om de temperatuur te verlagen tot 70 graden en het water met een grote luchtpomp en luchtstenen te beluchten. Dit verhoogt het zuurstofgehalte van het water en geeft de beschadigde kieuwen de beste kans om hun werk te doen.
Redenen voor chloorpulsen
Er zijn verschillende redenen om meer chloor toe te voegen dan normaal:
- Gemeenten die chlooramines gebruiken, moeten regelmatig "chloorpulsen" doen, omdat de ammoniak in de chlooramine nuttige bacteriën voedt (sterke kleine buggers!). Dit betekent dat nuttige bacteriën zich ophopen in leidingen in wat called een "biofilm" is. Deze biofilm kan pathogene bacteriën herbergen en afstoten. Deze biofilm moet met tussenpozen worden gedood en schoongemaakt.
- In de zomermaanden zorgt warm water voor algenbloei, waardoor het water “muf” gaat ruiken. Om deze geur te bestrijden voegen veel gemeenten meer chloor toe
- Als een gebied overstromingen of zware regenval heeft gehad, moeten gemeentelijke waterbronnen vaak meer chloor toevoegen.
- Wanneer een waterleiding breekt en de gemeenten repareren, moeten ze alle bacteriën verwijderen die mogelijk in de leidingen zijn terechtgekomen. Dus zullen ze een chloorpuls inbrengen.
Deze chloorpulsgebeurtenissen zijn veel voorkomende moordenaars van vissen, vooral in de zomermaanden. Het is soms erg moeilijk om de hoeveelheid chloor die bij deze evenementen wordt toegevoegd, nauwkeurig te controleren. Hoewel de EPA-limiet 4 ppm is, heeft de auteur een keer 11 ppm chloor gemeten in Tempe Arizona.
Veel hobbyisten op sociale media melden dat vissen doodgaan na een waterverversing, ook al gebruikten ze conditioner. Steevast blijkt dit chloorvergiftiging te zijn. Mike Mass verloor 's nachts 180 engelen en kardinalen (au). Adam C. verloor verschillende aquaria. Amy Gage verloor een hele tank vissen. Mike Randall verloor 70 Afrikanen in 3 dagen. Colby Ladd verloor 32 Lake Malawi's. De auteur verloor ongeveer vijftig mbuna door een chloorpuls.
Helaas worden deze massale sterfgevallen vaak toegeschreven aan tal van andere redenen: ammoniakvergiftiging (doodt slechts heel langzaam), pH-schok (een mythe), temperatuurschok (een mythe), elektrische schok (nog steeds een mythe), zware metalen in het water (lachwekkend!), enz. tot in het oneindige.
Symptomen van overtollig chloor
Deze overtollige chloor zal vaak leiden tot zeer willekeurige sterfgevallen. Sommige vissen vallen om en gaan onmiddellijk dood, andere redden het prima. Het heeft de neiging om de ene soort meer te beïnvloeden dan de andere. Het heeft allemaal te maken met de dikte van de slijmlaag op de kieuwen. Een dik slijmvlies kan voorkomen dat chloor de cellen in de kieuwen doodt. Sommige soorten hebben gewoon dikker slijm. En sommige vissen kunnen leven van verminderde zuurstof door aangetaste kieuwen, terwijl andere bezwijken voor elke vermindering van lichaamszuurstof. Wanneer vissen "gechloreerd" raken, hebben ze enkele symptomen zoals:
- Vissen die door chloor zijn geraakt, kunnen zich erg grillig gedragen. Ze kunnen ronddraaien, de zijkanten van het aquarium raken of zelfs in het substraat duiken. Ze proberen weg te komen van het brandende chloor.
- Soms met chloor hijgen de vissen gewoon op de bodem van de tank. Vaak hangt de hele bak met vissen roerloos dicht bij de bodem.
- Andere keren "surfen" ze in de stroom van de filters of de stroom die wordt geproduceerd door golfmakers. Ze proberen de zuurstof die naar hun beschadigde kieuwen gaat te verhogen.
- Zelden krijgen de vissen in een aquarium met overtollig chloor een witte, geschubde huid.
Hier zijn drie vissen die zijn geraakt met overtollig chloor:
Hier is een pleco die met chloor is geraakt en daardoor een schilferige huid heeft:
"Natuurlijke" manieren om chloor en chlooramine te verwijderen
Merk op dat er veel "natuurlijke" methoden op sociale media worden gepusht om chloor en chlooramine te verwijderen. Deze "niet-chemische" methoden omvatten: het water 24 uur laten staan, het water beluchten, het water door de douchekop sproeien en UV-licht.
Ik heb deze methoden om chloor en chlooramine te verwijderen niet getest omdat ze dat wel zullen doen ALLE zeer variabel zijn, afhankelijk van de chemie van het water en het chloor of chlooramine. Dus ik zou kunnen ontdekken dat in mijn waterchemie een 24-uurs "ontgassing" goed werkt. Een lezer kan dan een 24-uurs ontgassing gebruiken met zijn water en uiteindelijk een tank met vissen doden. En ik doe NIET verantwoordelijk willen zijn voor het doden van een aquarium met vissen.
De verschillende sulfiet reductie middelen zijn een goedkope, zeer veilige en uiterst betrouwbare manier om chloor en chlooramine te verwijderen. Elke andere manier is niet betrouwbaar en mag gewoon niet worden gebruikt.
"Ik gebruik geen conditioner!"
Nu zijn er enkele ongeïnformeerde (ik geef de voorkeur aan een andere term) die gechloreerd water hebben en niet behandelen voor chloor en beweren dat hun vissen onaangetast zijn. Er zijn vier mechanismen om chloor te neutraliseren:
- Er zit conditioner in het water
- Er zitten veel bacteriën in het water
- Er zit verse actieve kool in het filter
- Er staan veel planten in het aquarium
De laatste drie mechanismen hebben tijd nodig om het chloor te verwijderen. Dus terwijl de hobbyisten misschien geen duidelijke schade zien, kunnen de kieuwen van de vissen bij een chloorpuls wel langdurige schade oplopen. Elke hobbyist met gechloreerd water moet ofwel veel natriumthiosulfaat-conditioner toevoegen of het water testen op totaal chloor en dienovereenkomstig conditioner toevoegen. Als je geen conditioner toevoegt, riskeer je op lange termijn ongeziene schade aan de vissen. Als je dit niet doet, riskeer je ook een massale uitsterving van vissen, wat een niet prettige ervaring is.
Misvattingen over teveel chloor
Dit is een herhaling van een gedeelte hierboven waar ik dieper in ga op het onderwerp. Als iemand op sociale media komt en zegt dat ze het water hebben ververst en sommige of al hun vissen van de ene op de andere dag stierven, zijn er typisch verschillende onjuiste antwoorden:
- Je pH was te verschillend en ze stierven door een pH-schok
- Je temperatuurverschil was te groot en ze stierven door een temperatuurschok
- Een paar nieuwe stenen of een nieuw decor hebben je vissen vergiftigd
- De vis kreeg een elektrische schok
- Je hebt de verkeerde conditioner gebruikt en het heeft je vissen gedood.
- Je had duidelijk een ammoniakpiek die al je vissen snel doodde
All these things are just common myths in the hobby. The “pH shock”, “temperature shock”, poison rocks, electric shocks, and bad conditioners are all simply false myths parroted over and over again on social media. None of them has EVER killed a fish. And ammonia kills very slowly, over many weeks, unless your water is over 9.0 pH. We go into each myth below:
Mythbuster: pH-schok bestaat niet
Vissen in het wild zwemmen constant door water met enorm verschillende pH's, terwijl de zon, planten en koolstofdioxide op elkaar inwerken. Dus alle vissen kunnen zeer grote snelle pH-veranderingen verdragen. Deze mythe wordt ontkracht in de volgende link:
4.8. Stabiliteit is niet belangrijk
Mythbuster: Temperatuurverschillen van minder dan 10 graden F zijn onschadelijk
Zoals iedereen die op een zonnige dag in een meer heeft gezwommen kan bevestigen, zijn er zeer grote "thermoclines" met totaal verschillende temperaturen in natuurlijke meren. Vissen zwemmen constant door deze thermoclines zonder schade. Dus alle vissen kunnen snelle veranderingen in de watertemperatuur verdragen. Deze mythe wordt ontkracht in deze link:
4.8. Stabiliteit is niet belangrijk
.
Mythbuster: Er zijn NIET Giftige rotsen
Er zijn geen "giftige" stenen. Het is heel gewoon voor hobbyisten om het water te verversen als ze bijvoorbeeld het decor veranderen en tegelijkertijd nieuwe stenen toevoegen. Ze komen dan op sociale media en zeggen dingen als: "De stenen van mijn lokale viswinkel hebben mijn garnalen van de ene op de andere dag vergiftigd!". Deze mythe wordt ontkracht in de volgende link:
.
Mythbuster: Vissen worden NIET geëlektrocuteerd
Het is vrijwel onmogelijk om een vis te elektrocuteren, omdat er maar weinig tanks een aarding in zich hebben. Hier is een link die die mythe ontkracht:
14.11. Elektrocutie in het aquarium
.
Mythbuster: Te veel conditioner zal slechts zelden vissen doden
And most chemical conditioners are based on a very simple chemistry. They have sulfite groups (SO3) which are oxidized by chlorine to sulfate groups (SO4). These sulfite reducing agents are all very mild and can’t possibly kill fish at recommended dosages. So a “new conditioner” cannot kill the fish if used at the proper dosages. There are some conditioners which can produce some formaldehyde or some sulfur dioxide in the aquarium. But even these conditioners are quite safe at the recommended levels. Here is a link which debunks that myth:
5.5.3. Waterzuiveringsmiddelen
Note that there are a few “natural” products which claim to remove chlorine. Avoid these products, they are not water conditioners and do NOT remove chlorine. There are also some forms of “API Stress Coat Aquarium Water Conditioner” which do NOT have a red plus sign (+) on them. These API conditioners do NOT remove chlorine, even though their label says they do.
Mythbuster: Ammoniak doodt niet snel.
Wanneer er op een Facebook-forum melding wordt gemaakt van een groot verlies van vis die 's nachts sterft, posten onmiddellijk veel mensen dat de vis stierf door ammoniakvergiftiging, "uiteraard". De berichten herhalen gewoon wat ze ergens anders hebben gelezen. Ze zijn gewoon fout. Ammoniak doodt geleidelijk na verloop van tijd. Het duurt weken of maanden om zijn kwaad te doen. Chloor doodt 's nachts.
Een Facebook-bericht op een aquariumforum ging als volgt:
“Toen ik mijn aquarium met Afrikaanse cichliden van 75 gallon begon, deed ik wat routineonderhoud en maakte ik de fout om het water te verversen en mijn HOB-filter schoon te maken. Om een lang verhaal kort te maken, ik verloor ongeveer 12 vissen in 2 dagen. De meeste nuttige bacteriën waren verdwenen en ik kreeg een ammoniakpiek.”
Dit is typisch. Een hobbyist gelooft dat ze door het schoonmaken van hun filter een ammoniakpiek kregen en dat hun vissen dood gingen. Dit is incorrect. Ze verversten het water met supergechloreerd water en doodden hun vissen.
Ammoniak beschadigt vissen door als ammoniakgas door de kieuwen van de vissen te gaan. De ammoniak wordt vervolgens omgezet in ammonium in de bloedbaan van de vis. Deze ammonium onevenwichtigheid beschadigt vervolgens de inwendige organen relatief langzaam. Als de vis dood gaat, duurt het over het algemeen minstens enkele dagen en waarschijnlijker weken, maanden of zelfs jaren voordat dat gebeurt.
Ga naar deze link voor meer informatie over hoe ammoniak doodt en op welke niveaus het doodt:
Chloor is 100 tot 1000 keer giftiger dan ammoniak. Chloor doodt blootgestelde weefsels zoals de kieuwen van de vissen ronduit. Wanneer de cellen in de kieuwen van de vis afsterven, krijgt de vis geen zuurstof meer en kan hij enkele minuten tot dagen na blootstelling aan chloor sterven. Daarom doodt chloor snel en ammoniak doodt niet of langzaam.
In de zomermaanden moeten veel gemeenten superchloreren. Ze hebben geen keus. Wanneer dit gebeurt, zal er een stortvloed aan Facebook-berichten komen over hoe hele aquaria met vissen van de ene op de andere dag stierven. De antwoorden en het "advies" zijn altijd dat ammoniak de vissen heeft gedood. Het simpele feit is dat:
.
Ammoniak doodt niet van de ene op de andere dag! Chloor doodt van de ene op de andere dag!
.
De waarheid: If one asks, the hobbyist with the tanks of dead or dying fish has almost always has done a water change with chlorinated water just prior to the fatalities. It is just very common to have chlorine spikes kill all the fish or most of the fish in a tank. VERY COMMON!
Toxicity of Chlorine
Chlorine is a bad actor in the aquarium. A journal article is pertinent (“Effects of Residual Chlorine on Aquatic Life”, William A. Brungs, 1973):
“Increased use of chlorine and recent studies of residual chlorine toxicity in aquatic systems have emphasized the need for close scrutiny of present disinfection procedures. This review discusses chlorine uses and chlorine chemistry and emphasizes toxicity studies in the field and in the laboratory. Interim criteria, based on knowledge to date, for permissible concentrations of total residual chlorine are: (a) in areas receiving wastes treated continuously with chlorine, not to exceed 0.01 mg/l for the protection of more resistant organisms only, or not to exceed 0.002 mg/l for the protection of most aquatic organisms; and (b) in areas receiving intermittently chlorinated wastes, not to exceed 0.2 mg/l for a period of 2 hr/day for more resistant species of fish, or not to exceed 0.04 mg/l for a period of 2 hr/day for trout and salmon. If free chlorine persists, more restrictive criteria are warranted.”
The pertinent data point here is the 0.04 mg/l limit for trout and salmon. This is 0.04 parts per million (ppm), or 40 parts per billion. This is a very tiny amount of chlorine, especially considering most water is chlorinated to a level 25 to 100 times heavier than that.
Another reference is pertinent:
On-site continuous-flow bioassays on fathead minnows using chlorinated and dechlorinated effluents from two treatment plants have shown residual chlorine to be the principal toxic agent in these effluents. The toxic effects at both locations were similar, in spite of the fact that one plant received metal-finishing wastes and the other did not; in both cases, the pH and dissolved oxygen concentration were favorable for fish life. The residual chlorine concentrations that produced a 100 percent kill was 0.16 and 0.21 mg/l; threshold concentrations were 0.04 and 0.05 mg/l.
“Toxicity of Combined Chlorine Residuals to Freshwater Fish”, John Zillich, 1972:
Fish started dying at a concentration of 0.04 to 0.05 ppm (mg/l). This is one tenth the minimum chlorine recommended by the EPA for safe drinking water. This is why forgetting to neutralize the chlorine in a water change can kill fish in minutes.
Chlorine is Capricious
This reactivity of chlorine with suspended organic matter and bacteria in the water column in an aquarium gives another peculiarity of chlorine. It affects fish very capriciously. Sometimes only one fish dies, sometimes a few fish die, and sometimes most of the aquarium dies. It depends on the concentration of the chlorine, the concentration of the suspended organics, and where the fish are in the aquarium.
This capriciousness also manifests itself over time. Sometimes if the chlorine dose is high the fish die very rapidly. But sometimes the fish just get stressed for oxygen due to damage to the gills from the chlorine. The fish get into the most oxygenated water they can, typically near the surface. Then they may slowly die over a span of a week or so. Sometimes some will make it through. It’s not a clear cut “all die at once” scenario.
A research article is pertinent:
Eight-month old rainbow trout (Oncorhynchus mykiss) were found dead in a freshwater recirculation system in the key center of fish health research center of University of Tasmania, Launceston, Australia. Ten days prior to this incident, the system was shut down during a blackout. Fish were found swimming in a swirling motion or died suddenly. Ten days later mortality rates reached 60%. The fish were immediately fixed in 10% formalin buffer and were sent to DPIWE diagnostic laboratories in Launceston. Investigations revealed that the aquariums had been refilled with town water that had variable levels of chlorine and even after sodium thiosulfate was added, chlorine levels were still as high as 0.2 ppm. The type of Chlorine used by the water department was Chloride dioxide and CL
₂ (Liquid).Dead fish had enlarged gall bladders. Mild multifocal dermatitis was observed in the skin. Their carcasses appeared pale and anemic. Wet preparations of skin scrapes and gill biopsies were negative for parasites.
Histopathological examination revealed gill edematosis and foamy vacuolation especially in the proximal part of the secondary lamellae. Gill epithelial cells were swollen. This feature was more prominent in chloride cells. Epithelial lifting and telangiectasis in the secondary lamellae were also found.
Some Histopathological Aspects of Chlorine Toxicity in Rainbow Trout Mahjoor and Loh, 2008:
As usual some interpretation is necessary. At very low concentration of chlorine some fish died suddenly and some exhibited twirling before they died. Others died over a span of ten days due to damage to the gills and internal organs which resulted in swelling of the gills and organs. Symptoms included peeling and patchy reddening of the skin.
This is quite normal in the aquarium also. Some fish die rapidly, others take a few days, and some sometimes survive. This can be capricious and sometimes only one species of fish will die while the others live. Sometimes when several tanks have a water change at the same time one tank will be completely killed while another will be just fine. That’s just the dynamics of chlorine in a system filled with various organic materials.
Voor meer informatie over chloor en chlooramine klik op het volgende:
English 
Dutch